آبان 92 - اینجا همه چی در همه

جام جـهانی ریـش و سبیـل های تابـدار در آلمـان

مسابقات جهانی ریش و سبیل هر دو سال یک بار برگزار می‌شود. شرکت‌کنندگان در این مسابقات نشان می‌دهند که با ریش و سبیل چه هنرنمایی‌ها که نمی‌توان کرد. اگر تصور می‌کنید سبیل‌های چخماقی، تا بناگوش رفته، تاب داده شده یا نوک تافته را می‌توان تنها در عکس‌های سیاه و سفید قدیمی پیدا کرد، باید گفت که شدیدا در اشتباه هستید. نزدیک به 300 شرکت‌کننده از 20 کشور جهان امسال نیز در جام جهانی ریش و سبیل در آلمان شرکت کردند تا نشان دهند دوران ریش و سبیل پر پیچ و تاب بر خلاف تصور به سر نیامده است.

در این مسابقات که آخر هفته گذشته در شهر "لاین‌فلد اشتردینگن" در ایالت بادن وورتمبرگ در جنوب آلمان برگزار شد، شرکت‌کنندگان چه با ریش بلند و پرپشت، چه کوتاه و فردار، در دو دسته "طبیعی" و "سبک آزاد" با یکدیگر رقابت کردند.

در حالی که در دسته طبیعی‌، همانطور که از نامش برمی‌آید، مانور چندانی نمی‌توان داد، در دسته سبک آزاد هیچ مرزی برای شرکت‌کنندگان وجود نداشت. در این شاخه ریش و قیچی به دستان توانای شرکت‌کنندگان داده شده بود. "آرنه بیله‌فلد" در دسته سبک آزاد ریش توانست برای کشورش، آمریکا، افتخار بیافریند و مقام اول را کسب کند.

مراقبت درست و دقیق از ریش، شرط حیاتی برای تمامی شرکت‌کنندگان در این مسابقه جهانی است. خیلی‌ها همانند فلیکس هموسر، با دقت تمام روی جزئی‌ترین نکات نیز تمرکز می‌کنند، آن‌هم با صبر و حوصله.

حرفه‌ای‌ها توصیه‌ای هم برای کسانی که مایل به داشتن ریش بی‌عیب و نقص هستند، دارند: اول از همه ریش را بلند کنید و سپس تنها انتهای کل ریش را مرتب کنید؛ ریش را هر روز بشویید و از کمی اسپری مو برای فرم دادن به آن استفاده کنید.

شاخه "ریش‌های مد روز" امسال برای اولین بار در این مسابقات گنجانده شده بود و ریکاردو هاکان مقام اول را در این شاخه نوپا از آن خود کرد. در این شاخه موی بخش‌های قابل توجهی از صورت شرکت‌کنندگان بایستی تراشیده شده باشد. نکته اصلی که در ارزیابی هیئت داوری مورد توجه قرار می‌گیرد، تر و تمیز درآوردن شکل ریش و نیز خلاقیت در فرم است.

در این مسابقه 18 کلاس ریش‌های مختلف وجود دارد که تعدادی از آنان نوعی ادای احترام به بزرگان تاریخ است. از سبیل تابدار دالی و ریش گرد گریبالدی گرفته تا شاخه وردی، چینی، انگلیسی، مجارستانی و شاخه تفنگداران. (تصویر: کارل هاینز هیله، برنده امسال در شاخه ریش قیصرمابآنه).

در شاخه "سبک آزاد" استفاده از وسایل آرایشی کمکی نظیر اسپری مو یا ژل مجاز است. اما استفاده از موی مصنوعی، سنجاق مو یا اشیایی که به نحوی بتوان از آنها برای نگه‌داشتن مدل ریش و جلوگیری از بر هم خوردن فرم آن کمک گرفت، اکیدا ممنوع است.

یکی دیگر از ممنوعیت‌ها نیز رنگ کردن صورت است. شرکت‌کنندگان اجازه ندارند تا پوست صورتشان را برای اینکه ریش بهتر به چشم بیاید، به رنگ دیگری درآورند. (تصویر: دیتر بزوخ یکی از برندگان امسال)

با اینکه در این مسابقه بسیاری از شرکت‌کنندگان ریش خود را به تقلید از بزرگان تاریخ آرایش کرده‌اند، اما باید گفت که مسابقات جهانی ریش و سبیل تازه در سال 1997 شروع به کار کرد.

اولین دور این مسابقات در شهر "تروندهایم" سوئد برگزار شد و پس از آن هر دو سال یک بار. افزون بر آلمان، سوئد، انگلیس و آمریکا نیز میزبان این مسابقات بوده‌اند. در این تصویر شرکت‌کننده‌ای از فرانسه دیده می‌شود.

در شاخه "سبک آزاد" بر خلاف سبک "طبیعی" رقابت تنگاتنگی میان شرکت‌کننده‌ها جریان دارد. در این جا خلاقیت حرف اول را می‌زند و هر شرکت‌کننده تلاش می‌کند در خلاق‌بودن گوی سبقت را از دیگران برباید.

دنیل لاولر، از آمریکا، برنده "سبک آزاد سبیل" از تکنولوژی کمک گرفته است: او طرح دو ستاره را با چاپگر سه بعدی چاپ کرده، سپس با یخ سرد کرده و در ادامه موی سبیل‌اش را به دور آنها تابیده، تا شکل گرفته‌اند. این خلاقیت در نهایت برای وی جایزه اول را به همراه آورد.

برندگان این دوره از مسابقات جهانی ریش و سبیل غالبا اهل کشورهای آلمان و آمریکا بوده‌اند.

تاریخ : پنج شنبه 92/8/16 | 9:30 عصر | نویسنده : الی | نظر

غـذاهای شگفت انگیـز یک مـادر برای دختـرانش

یک مادر مالزیایی به خاطر بشقاب غذاهایی که بسیار مبتکرانه برای دو دخترش تزئین می کند، تبدیل به یکی از ستاره های شبکه اجتماعی اینستگرم شده است. سامانتا لی مادر هنرمندیست که این روزها بابت غذاهایش بسیار معروف شده است.

او که صاحب 2 دختر است از سال 2008 هر روز ظروف غذای دخترها را به شیوه ای بسیار زیبا و خلاقانه طراحی و تزیین میکند. سامانتا برای طراحی غذا از شخصیت هایی از کتاب های طنز، کاراکترهای مشهور سینما و تلویزیون، بازی های ویدئویی و کارتون که به شکل مجسمه از برنج، ماکارونی، میوه و سبزیجات درست شده اند استفاده میکند. او در تزئینات غذاهای بچه هایش حتی از اشکالی همانند لیدی گاگا، بتمن و اسنوکی هم استفاده کرده است.

او می گوید :"من هیچ گونه کلاس یا آموزش قبلی نداشته و خانه دار هستم. من نمی دانستم که این چنین طرفدار پیدا می کند. بسیار خوشحالم که این چنین شده است." خانم لی می گوید که او از زمانی که دختر بزرگش و دختر دو ساله اش خیلی آرام غذا می خوردند شروع به خلق شخصیت های غذایی کرد. ترفند او نتیجه داشت و اکنون هر دو دخترش درباره هر غذا داستان خلق می کنند و سریع صورتک های داخل بشقابشان را می خورند. خانم لی می گوید: "آنها دیگر با خوردن این غذاهای جالب بدغذا نیستند و در حین خوردن داستان می سازند و اوقات خوشی در حین غذا خوردن دارند."

توضیح اینکه چند ماه پیش نیز ایمیلی تحت همین عنوان برای شما دوستان پرشین استار ارسال شده بود که امروز با توجه به تصاویر جدیدی که از این غذاهای خلاقانه منتشر شده بود این ایمیل تکرار شد.

تاریخ : پنج شنبه 92/8/16 | 9:14 عصر | نویسنده : الی | نظر

سوژه های خیالی که با فتـوشاپ خلق شده اند

تاریخ : دوشنبه 92/8/13 | 4:5 عصر | نویسنده : الی | نظر

متـنی عامیـانه و اجتـماعی دربـاره مـردم

مَردُم به موجودی گفته میشه که از بدو تولد همراهیت میکنه و تا روز مرگت مجبوری که برای اون زندگی کنی.
برای مَردُم خیلی مهمه که تو چی میپوشی؟
کجا میری؟
چند سالته؟
بابات چیکاره است؟
ناهار چی خوردی؟
چند روز یه بار حموم میری؟
چرا حالت خوب نیست؟
چرا میخندی؟
چرا ساکتی؟
چرا نیستی؟
چرا ازدواج نمیکنی؟
چرا بچه دار نمیشی؟
چرا اینطوری نوشتی؟ عاشق شدی؟!
چرا اونطوری نوشتی؟ فارغ شدی؟!
چرا چشات قرمزه؟ بیخوابی کشیدی؟!
چرا لاغر شدی؟ شکست عاطفی خوردی؟!
چرا چاق شدی؟ زندگی بهت ساخته؟!
و چراهای بسیاری که تا جوابش رو بدست نیاره دست از سرت ور نمیداره...

اگر بسیار کار کنی می گویند احمق است.

اگر کم کار کنی می گویند تنبل است.

اگر خرج کنی می گویند افراط گر است.

اگر جمع کنی می گویند بخیل است.

اگر ساکت و خاموش باشی می گویند لال است.

اگر زبان آوری کنی می گویند ورّاج و پرگو است.

اگر روزه بداری و شبها نماز بخوانی می گویند ریاکار است.

و اگر عمل نکنی می گویند کافر است و بی دین.

مَردُم ذاتا قاضی به دنیا میاد.

بدون ِ اینکه خودت خبر داشته باشی، جلسه دادگاه برات تشکیل میده، روت قضاوت میکنه، حکم برات صادر میکنه و در نهایت محکوم میشی.
مَردُم قابلیت اینو داره که همه جا باشه، هرجا بری میتونی ببینیش، حتی تو خواب.
اما مَردُم همیشه از یه چیزی میترسه، از اینکه تو بهش بی توجهی کنی، محلش نذاری، حرفاش رو نشنوی و کاراش رو نبینی.
پس دستت رو بذار رو گوشات، چشمات رو ببند و بی توجه بهش از کنارش عبور کن و با نگاهی امیدوارانه به اهدافت مشغول کار خودت شو ...

اما هیچ می دانید مردم چه می گویند ؟!

می خواستم به دنیا بیایم، در یک زایشگاه عمومی؛ پدر بزرگم به مادرم گفت: فقط بیمارستان خصوصی! مادرم گفت: چرا؟... پدر بزرگم گفت: مردم چه می گویند؟!

می خواستم به مدرسه بروم، همان مدرسه ی سر کوچه ی مان؛ مادرم گفت: فقط مدرسه ی غیر انتفاعی! پدرم گفت: چرا؟... مادرم گفت: مردم چه می گویند؟!

به رشته ی انسانی علاقه داشتم. پدرم گفت: فقط ریاضی! گفتم: چرا؟... پدرم گفت: مردم چه می گویند؟!

با فردی روستایی می خواستم ازدواج کنم. خواهرم گفت: مگر من بمیرم. گفتم: چرا؟... خواهرم گفت: مردم چه می گویند؟!

می خواستم پول مراسم عروسی را سرمایه ی زندگی ام کنم. پدر و مادرم گفتند: مگر از روی نعش ما رد شوی. گفتم: چرا؟... آنها گفتند: مردم چه می گویند؟!

می خواستم به اندازه ی جیبم خانه ای در پایین شهر اجاره کنم. مادرم گفت: وای بر من. گفتم: چرا؟... مادرم گفت: مردم چه می گویند؟!

اولین مهمانی بعد از عروسیمان بود. می خواستم ساده باشد و صمیمی. همسرم گفت: شکست، به همین زودی؟!... گفتم: چرا؟... همسرم گفت: مردم چه می گویند؟!

می خواستم یک ماشین مدل پایین بخرم، در حد وسعم، تا عصای دستم باشد. همسرم گفت: خدا مرگم دهد. گفتم: چرا؟... همسرم گفت: مردم چه می گویند؟!

بچه ام می خواست به دنیا بیاید، در یک زایشگاه عمومی. پدرم گفت: فقط بیمارستان خصوصی! گفتم: چرا؟... پدرم گفت: مردم چه می گویند؟!

می خواستم بمیرم. بر سر قبرم بحث شد. پسرم گفت: پایین قبرستان. زنم جیغ کشید. دخترم گفت: چه شده؟... زنم گفت: مردم چه می گویند؟!

مُردم. برادرم برای مراسم ترحیمم مسجد ساده ای در نظر گرفت. خواهرم اشک ریخت و گفت: مردم چه می گویند؟!

از طرف قبرستان سنگ قبر ساده ای بر سر مزارم گذاشتند. اما برادرم گفت: مردم چه می گویند؟!

خودش سنگ قبری برایم سفارش داد که عکسم را رویش حک کردند. حالا من در اینجا در حفره ای تنگ خانه دارم و تمام سرمایه ام برای ادامه ی زندگی جمله ای بیش نبود: مردم چه می گویند؟!... مردمی که عمری نگران حرفهایشان بودم، حالا حتی لحظه ای هم آنها نگران من نیستند !