حتماً می‌دانید که نگهداری از پوست در فصل‌های مختلف سال باید متناسب با همان فصل باشد. با شروع فصل پاییز، یکی از شایع‌ترین اتفاقاتی که برای افراد می‌افتد مسئله خشکی پوست است و مسلماً با سردتر شدن هوا، این ناراحتی و عوارض آن شدیدتر خواهد شد، اما چه خوب است که بدانید چطور باید از پوستتان در برابر سرما نگهداری کنید و با حفظ رطوبت مناسب، پوستی شاداب و سالم داشته باشید.

:: دست‌هایتان را کمتر بشویید

یکی از شایع‌ترین مشکلاتی که بیماران در فصل پاییز و با آمدن سرما با آن مواجه می‌شوند، خشکی بیش ‌از حد پوست است که در نهایت به اگزمای پوستی منتهی می‌شود. با بروز سرما و استفاده از وسایل گرمازا، رطوبت پوست کاهش پیدا می‌کند و نهایتاً به خشکی،‌ خارش و ترک خوردن پوست می‌انجامد. این مسئله به خصوص در افرادی که زمینه آلرژی دارند شایع‌تر است، یعنی اگر فردی زمینه‌ای از آسم تنفسی یا دینیت آلرژیک داشته باشد، در این صورت بیشتر مستعد ابتلا به اگزمای پوستی در فصل سرما خواهد بود. چنین افرادی در فصل سرما دچار قرمزی پوست به همراه خارش در برخی از نواحی بدن می‌شوند و با استفاده از یکسری عوامل تحریک‌کننده، این علائم در آن‌ها وخیم‌تر خواهد شد. به دنبال مشکلات پوستی و اگزماهایی که در فصل سرما برای گروهی از افراد به وجود می‌آید، دسته‌ای از عادت‌ها و رفتارها این وضعیت را تشدید می‌کنند.

یکی از ساده‌ترین راه‌کارهایی که می‌توان برای حل خشکی پوست در فصل سرما به کار برد، انتخاب نوع شوینده‌هاست. برای مثال برخی افراد به واسطه شغلشان بیش ‌از حد دست‌های‌شان را می‌شویند. مثلاً خانم‌های پرستاری که از بیماران مراقبت می‌کنند و باید دستان‌شان به طور مرتب شسته شود یا کسانی که شیرینی‌پز یا نانوا هستند و همین‌طور جراحان که به واسطه شغلشان، مرتب مشغول شست‌وشوی دستانشان با مواد شوینده هستند، بیش از دیگران مستعد به خشکی پوستند.

:: صابون زمستانی، صابون تابستانی

یکی از ساده‌ترین راه‌کارهایی که می‌توان برای حل خشکی پوست در فصل سرما به کار برد، انتخاب نوع شوینده‌هاست. توصیه می‌کنیم تا در این فصل از صابون‌های ملایم، مانند صابون‌های کرم‌دار یا گلیسیرینه استفاده کنید تا پوستتان خشک نشود، بنابراین صابونی که برای هوای سرد انتخاب می‌کنید باید ملایم‌تر از فصل‌های دیگر باشد. شوینده‌های غیر صابونی نیز گزینه بسیار مناسبی برای شست‌وشوی صورت هستند، چون این شوینده‌ها اثر پاک‌کنندگی متعادل‌تری نسبت به شوینده‌های معمولی دارند و رطوبت پوست را حفظ کرده و از خشک شدن آن جلوگیری می‌کنند. بهترین کاری که می‌توانید بعد از شستن پوستتان انجام دهید، استفاده از یک مرطوب‌کننده مناسب است.

:: زمان استفاده از مرطوب‌کننده

بهتر است بعد از این که پوستتان را شست‌ و شو دادید و در حالی که پوست هنوز رطوبت خود را حفظ کرده، به دنبال استفاده از آب و مایع شوینده، یک مرطوب‌کننده مناسب را روی پوستتان بمالید. مرطوب کننده‌های فراوانی در بازار وجود دارند؛ بهتر است کسانی که زمینه ابتلا به آلرژی دارند، از ملایم‌ترین مرطوب‌کننده استفاده کنند. می‌توانیم بگوییم بهترین چرب کننده و مرطوب‌کننده وازلین است، چون این ماده هم خشکی را به خوبی از بین می‌برد و هم مانع تبخیر رطوبتی که پوست به دنبال شست‌وشو جذب کرده می‌شود، علاوه بر این بدون رنگ و بو است و با این خصوصیات، احتمال آلرژی افراد به وازلین تقریباً در حد صفر است. به افرادی که زمینه آلرژی آتوپیک یا اگزمای سرشتی دارند، توصیه می‌کنیم به دنبال شست‌وشو از این چرب کننده عالی استفاده کنند.

در درجه بعد افراد می‌توانند از اوسرین به عنوان چرب و مرطوب‌کننده بسیار خوب استفاده کنند؛ میزان روغنی شدن پوست به دنبال مصرف اوسرین نسبت به وازلین کمتر است. همان طور که گفتیم مرطوب کننده‌های فراوانی در بازار وجود دارد اما به طور کلی این مواد به دو دسته کرم و پماد تقسیم می‌شوند؛ پمادها چربی بیشتری نسبت به آب دارند و در گروه کرم‌ها، آب آن‌ها قابل‌توجه‌تر است و بیشتر رطوبت را می‌رساند و کمتر به عنوان چرب کننده استفاده می‌شود به همین دلیل مصرف‌کنندگان بیشتر کرم‌ها را ترجیح می‌دهند، چون احساس چرب بودن و برق‌زدن پوست به دنبال استفاده از آن خیلی کمتر است. ولی باید این مسئله را در نظر بگیرید که کرم‌ها نیز معایبی دارند.

:: ضد آفتاب حتی در فصل سرما

این اشتباه شایعی است که خیلی از افراد فکر می‌کنند چون در فصل پاییز و زمستان نور آفتاب مستقیم وجود ندارد، اشعه فرابنفش هم وجود نخواهد داشت. در صورتی که چنین تفکری باعث می‌شود تا شایع‌ترین فصل‌هایی که افراد با آن‌ها مشکل پیدا می‌کنند، پاییز و زمستان باشد. باید بدانید آفتاب فصل سرما هم مانند آفتاب تابستان برای پوستتان زیان بار است. در این فصل شاهد این موضوع هستیم که بسیاری از افراد از کرم ضد آفتاب استفاده نمی‌کنند، به این دلیل که فکر می‌کنند دیگر نور مستقیم آفتاب وجود ندارد، به همین علت دچار صدمات مختلف پوستی ناشی از آفتاب می‌شوند.
ناخن‌هایتان غافل نشوید

گاهی اوقات شاهد این مسئله هستیم که پوست اطراف ناخن ترک می‌خورد یا ریش‌ریش می‌شود، باید بگوییم که عامل اصلی این مسئله نیز خشکی پوست است. کسانی که مرتب مشغول شست‌وشوی دست‌های‌شان هستند، پوست اطراف ناخن‌هایشان به دنبال بیش از حد مرطوب شدن و دوباره خشک شدن، رطوبت خود را از دست می‌دهد و مشکلاتی را برای فرد به وجود می‌آورد. البته بعضی از کمبودهای غذایی مثل کمبود آهن، کلسیم یا ویتامین‌های گروه B نیز می‌توانند مزید بر علت باشند که گاهاً می‌بینیم با مصرف مولتی‌ویتامین‌های مربوط به مو و ناخن که انواع آن در بازار موجود است، رفع می‌شوند.

البته مصرف چنین مکمل‌هایی باید تحت نظر پزشک صورت گیرد. مصرف ویتامین‌های گروه D نیز در بهبود این وضعیت بسیار موثر هستند. بنابراین اگر تغذیه افراد، شامل ویتامین‌ها به خصوص گروه C، پروتئین و کربوهیدرات کافی باشد، ضمانت کافی برای سلامت پوست، مو و همین‌طور ناخن‌ها وجود دارد. بنابراین مصرف چنین مواد مغذی می‌تواند پوست شما را در هر فصلی تقویت کند.

:: از شامپو بچه استفاده کنید

باید بدانید که خشکی مو هم می‌تواند مثل خشکی پوست به وجود آید و این مسئله منجر به شکنندگی بیش از حد و رخداد موخوره می‌شود. برای پیشگیری از این ناراحتی به خانم‌ها توصیه می‌کنیم تا از شامپوهای ملایم مانند شامپو بچه یا شامپوهای مخصوص موهای رنگ شده و خشک و نهایتاً از نرم‌کننده و چرب کننده‌هایی مثل روغن زیتون، نارگیل و کرچک که همگی می‌توانند مانع خشک شدن بیش از حد مو، ایجاد موخوره و شکنندگی آن شوند استفاده کنند، تا رطوبت مناسب را به موهای‌شان برگردانند.

لیف و کیسه ممنوع باید بدانید مواد افزودنی که به کرم‌ها اضافه می‌شوند، می‌توانند عامل اگزمای پوستی یا تماسی شوند و برای افرادی که مرتباً برای مرطوب کردن پوست از آن‌ها استفاده می‌کنند نیزمی‌تواننددردسرساز باشند و از طرفی عطر و اسانس‌هایی که به کرم‌ها اضافه می‌شوند تا به مصرف‌کننده احساس بهتری دست دهد، در واقع یک نوع آروماتراپی با این روش انجام می‌دهند و باعث جذب مصرف‌کننده به استفاده بیشتر از کرم می‌شوند. این خود یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین عواملی است که باعث ایجاد آلرژی پوستی می‌شود.

کسانی که از خشکی پوست در این فصل رنج می‌برند، بهتر است میزان شست‌وشوی خود را به حداقل برسانند، بنابراین این افراد چه در مورد شستن دست،‌ صورت یا دوش گرفتن و حمام کردن در هوای سرد باید مراقب باشند و تعداد دفعات را کاهش دهند. در این میان می‌توانیم به افراد مسن اشاره کنیم که به واسطه سنشان نسبت به زمان جوانی، پوست خشک‌تری دارند و در فصل سرما این خشکی افزون خواهد شد و اگر بخواهند طبق گذشته به استحمام خود ادامه دهند، ممکن است دچار خشکی بیش‌ازحد، خارش و به دنبال آن اگزمای پوستی شوند، بنابراین به این افراد و همچنین کسانی که پوست‌های حساس دارند توصیه می‌کنیم هفته‌ای یک یا دو بار بیشتر به حمام نروند.

افرادی که پوست خشک و حساس دارند نباید به هیچ عنوان از لیف و کیسه استفاده کنند، زیرا باعث تحریک بیش ‌از حد پوست بدن می‌شوند و به دلیل حساس بودن پوست، صدمات زیان‌باری به آن وارد می‌شود. در ضمن همان طور که اشاره کردیم، این افراد باید از صابون‌های گلیسیرینه یا کرم‌دار یا شوینده‌های غیر صابونی استفاده کنند تا خشکی پوستتان تشدید نشود و رطوبتی که در حمام جذب پوست می‌شود، از بین نرود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، اطلاعاتی مفید و کاربردی درباره نخستین عبادتگاه بشریت در ادامه می آید:

- نام‌های دیگر کعبه: البیت العتیق و البیت الله الحرام از نام‌های دیگر کعبه‌اند.

- چشمه زمزم: بنابر روایت‌ها، هنگامی که چشمه زمزم زیر پای اسماعیل از دل زمین جوشید، مردم در این منطقه و به سبب آب آن چشمه جمع شدند و شهر مکه را تشکیل دادند و ابراهیم به فرمان خدا ساختمان کعبه را که در اثر طوفان نوح تخریب شده بود و در آن هنگام اثری از آن نبود، بازسازی کرد.

- در قرآن در مورد کعبه گفته شده است: "اِنَ أَوَل بَیتٍ وُضِعَ لِلنَاسِ لَلَذی بِبَکَّةَ مُبَارَکاً وَهُداً لٍلعَالَمَینَ" (آل عمران). براساس برخی روایتها، ساختمان کعبه 10 بار بنیان شده است. به این ترتیب: بنیان الملائکه، بنیان آدم، بنیان شیث، بنیان ابراهیم و پسرش اسماعیل، بنیان العمالقه، بنیان جرهم، بنیان مضر، بنیان قریش، بنیان عبدالله ابن زبیر و بنیان حجاج ابن یوسف الثقفی.

ساختمان کنونی کعبه از زمان حجاج بن یوسف ثقفی و بازسازی همان ساختمان در دوران خلافت سلطان مراد چهارم از پادشاهان عثمانی است که در سال 1040 (قمری) در اثر سیل در مسجد الحرام و تخریب آن، از نو بازسازی شد. این ساختمان استحکام کامل دارد، به طوری که تاکنون به‌همین شکل پابرجا و استوار مانده است.

- ارکان کعبه: به هر یک از چهار گوشه کعبه، رکن گویند و کعبه بر چهار رکن حجرالاسود، عراقی، شامی و یمانی بنا شده است.

- رکن حجرالاسود: سنگ سیاه آسمانی است. هنگام بنای کعبه توسط آدم، این سنگ را فرشتگان از بهشت آوردند و آدم آن را در گوشه‌ای از خانه نصب کرد. پس از بازسازی کعبه توسط قریش، این سنگ به دست محمد قبل از درب کعبه در رکن حجر اسود نصب و محل شروع طواف حجاج شد.

- رکن یمانی: قبل از رکن حجر اسود قرار دارد. در اعتقاد مسلمانان (به ویژه شیعیان) محلی است که به اذن خدا شکافته شد تا فاطمه از آن داخل کعبه و علی داخل کعبه متولد شود.

هرگاه واژه رکن بدون پسوند به کار رود، مقصود از آن رکنی است که حجرالاسود در آن است. مسیر طواف، از رکن حجرالاسود آغاز شده، سپس به رکن عراقی می‌رسد و پس از آن به رکن شامی و سپس به رکن یمانی و آنگاه باز به رکن حجرالاسود می‌رسد و همین جا یک شوط پایان می‌یابد. برای مطاف حدی وجود ندارد و تا هر جای مسجد الحرام که طواف در آن طواف کعبه صدق کند، طواف مجزی است، ولی مستحب است که اگر اضطرار و ازدحام نباشد در میان کعبه و مقام ابراهیم انجام شود.

- سنگ بنای کعبه: دیوار کعبه بنای کعبه از سنگ‌های سیاه و سختی ساخته شده که با کنار زدن پرده از روی آن، آشکار است. این سنگ‌ها که از زمان بنای کعبه از سال 1040 (قمری) تاکنون بر جای مانده، از کوه‌های مکه به ویژه جبل الکعبه (در محله شُبَیکه مکه) و جبل مزدلفه گرفته شده است. سنگ‌ها اندازه‌های گوناگون دارند، به گونه‌ای که بزرگ‌ترین آنان با طول و عرض و بلندی 190، 50 و 28 سانتی‌متر و کوچک‌ترین آنان با طول و عرض 50 و 40سانتی‌متر است. پایه‌های آن از سرب مذاب ساخته شده و بدین ترتیب بنایی نسبتاً استوار است. وروی دیوار آن آثار شکافته‌شدن دیوار که بنا به اعتقاد شیعیان هنگام وارد شدن فاطمه بنت اسد مادر امام علی (ع) به کعبه بوجود آمده است که بارها آن را با سرب پر کرده‌اند ولی سرب‌ها باز شده اند.

- درب کعبه: دروازه کعبه در دوران ابراهیم دو درگاه بدون در همسطح زمین برای کعبه گشوده شد. در دوران جوانی محمد، قریش در هنگام بازسازی کعبه برای نخستین بار از درب چوبی در محل فعلی که بالاتر از زمین قرار دارد، استفاده کرد.

آخرین در کعبه که از چوب ساج و نقره خالص است و با طلا و جواهرات مزین شده، در سالیان گذشته تعویض شده است.

- حجرالاسود یا سنگ سیاه: از اجزای بسیار مقدس مسجد الحرام است و در رکن اسود کعبه در بلندی یک متر و نیم قرار دارد. این سنگ مقدس، پیش از اسلام و پس از آن همواره مورد توجه بوده‌ و در شمار عناصر اصلی کعبه است.

- ملتزم: قسمتی از دیوار و پایین دیوار کعبه را که در یک سوی آن حجرالاسود و در سوی دیگرش درب کعبه قرار دارد، "ملتزم" می‌نامند. این محل را از آن روی ملتزم می‌نامند که مردم در آن قسمت می‌ایستند و به دیوار ملتزم شده، می‌چسبند و دعا می‌خوانند. در روایتی آمده ‌است که محمد صورت و دست‌های خود را روی این قسمت از دیوار قرار می‌داد. همچنین از محمد نقل شده‌ که گفت: "ملتزم، محلی است که دعا در آنجا پذیرفته می‌شود."

- مستجار: محلی در پشت درب کعبه، کمی مانده به رکن یمانی، مقابل ملتزم و در سوی دیگر کعبه، دیوار کنار رکن یمانی را "مستجار" می‌نامند. "جار" به معنای همسایه و " مستجار" به معنای پناه‌بردن به همجوار و به صورت کلی‌تر "پناه بردن" است. این مکان نیز از اماکن پذیرفته‌شدن دعا است. زمانی که خانه کعبه دو در داشت، در دیگر آن در کنار مستجار بود که بسته شد.

- شاذروان: همان برآمدگی‌هایی است که در اطراف کعبه قرار دارد و آن بخشی از کعبه است که توسط قریش از ساختمان کعبه کاسته شد و اکنون همانند پوشش اطراف خانه را در برگرفته ‌است. شاذروان کنونی از ساخته‌های سلطان مراد چهارم در هنگام ساختمان کعبه در سال 1040 (قمری) است. زمانی که در بازسازی‌های کعبه، ابعاد خانه قدری کوچک‌تر از بنای ابراهیمی آن شد، برای حفظ ابعاد اصلی، فضای عقب‌نشینی‌شده را با ساخت سکویی کم‌ارتفاع علامت‌گذاری کردند که "شاذَروان" نامیده شد و چون ملاک در طواف، حدّ اصلی کعبه است، فقها برای حصول شرط خروج طواف‌گزار از کعبه، طواف بر روی شاذروان را صحیح نمی‌دانند.

بنابراین، شاذروان همان سنگ مایلی است که بخش پایینی دیوار کعبه را تا روی زمین پوشانیده است و همین طور بخشی که در مقابل حجر اسماعیل به صورت پلّه ای ساخته شده که بلندی آن از سطح زمین 20 سانتی‌متر و عرض آن 40 سانتی‌متر است.

این پله جایگاه مردمی است که برای نیایش و تضرع به درگاه الهی بر روی آن می‌ایستند و سینه و شکم خود را بر کعبه قرار می‌دهند و دستان را بر بالای سر خود و بر دیوار کعبه می‌گذارند. علت آنکه در این قسمت شاذروان قرار داده نشده این است که در بنای ابراهیم، حجر اسماعیل جزو خانه کعبه بوده که در ساختمان قریش به علّت کمبود مال حلال از خانه کاستند و بر حجر افزودند. همچنین در پایین درِ کعبه، شاذروان قرار داده نشده و به صورت پله‌ای صاف به طول 345 سانتی‌متر ساخته شده که مردم در ملتزم بر آن می‌ایستند و دعا و نیایش می‌کنند. در بالای شاذروان حلقه‌های از مس قرار دارد که در هنگام پایین آوردن جامه کعبه (کسوة الکعبه) لب جامه به این حلقه‌ها می‌بندند تا جامه استوار باشد.

- حطیم: مساحت میان حجرالاسود و زمزم و مقام ابراهیم و قسمتی از حجر اسماعیل را "حطیم" می‌گویند. از مکان‌های محترم در مسجدالحرام است و مردم در این قسمت برای دعا جمع می‌شوند و به یکدیگر فشار می‌آورند. اینکه آیا حطیم تنها همان محدوده کنار حجرالاسود و باب کعبه را شامل می‌شود یا وسعت بیشتری دارد، اختلاف است. در روایتی از امام صادق (ع)، تنها همین موضع را حطیم می‌نامند. چنانکه شیخ صدوق نیز آورده حطیم فاصله میان در کعبه و حجرالاسود را گویند، جایی که خداوند توبه آدم را پذیرفت.

- حجر اسماعیل: فضایی است میان کعبه و دیواری نیم‌دایره به عرض حدود 10 متر که از رکن عراقی تا رکن شامی را شامل می‌شود. دیواری است با بلندی 30/1 متر که قوسی‌شکل است. حجر اسماعیل یادگار زمان ابراهیم و اسماعیل و مدت زمانی پس از بنای کعبه است و قدمت و پیشینه آن به زمان بنای کعبه به دست ابراهیم می‌رسد. نقل‌های تاریخی تاریخ‌نگاران حکایت از آن دارد که اسماعیل و مادرش هاجر در همین بخش زندگی می‌کردند. از امام صادق نقل شده‌ است: "الحِجرُ بَیتُ إِسمَاعِیلَ وَ فِیهِ قَبرُ هَاجَرَ وَ قَبرُ إِسمَاعِیلَ" ؛ "حجر، خانه اسماعیل و محل دفن هاجر و اسماعیل است".

از آنجا که حجر اسماعیل داخل در مطاف است، می‌تواند نشانه‌ای بر بزرگی آن باشد. در اصل ، حجر اسماعیل جزئی از کعبه است. هرگاه باران بر بام کعبه ببارد، از ناودان رحمت در این فضا می‌ریزد. گویا برای نخستین بار، منصور عباسی، حجر اسماعیل را با سنگ‌های سفید پوشانید. پس از آن در دوره مهدی و نیز هارون الرشید عباسی این سنگ‌ها تعویض و نو شد.

- ناودان رحمت (به عربی: میزاب الرحمة) یا "ناودان طلا" : ناودانی از طلاست که بر بام کعبه نصب شده و به سمت حجر اسماعیل است. هرگاه باران بر بام کعبه ببارد، آب از ناودان در این فضای حجر اسماعیل می‌ریزد. به اعتقاد مسلمانان، اینجا مدفن اسماعیل و مادرش هاجر و بسیاری از پیامبران است. گویند آن را نخست حجاج بن یوسف ثقفی نهاد تا آب باران بر بام خانه جمع نشود. در روایت آمده‌ است که دعا در زیر ناودان کعبه پذیرفته است.

- مقام ابراهیم: به محل ایستادن ابراهیم می‌گویند و سنگی است به طول و عرض 40 سانتی‌ متر و بلندی تقریبی 50 سانتی‌متر که جای پای ابراهیم روی آن است و مقابل درب کعبه قرار دارد. رنگ آن میان زرد و قرمز متمایل به سفید است. طبق اعتقادات مسلمانان این مکان مربوط به زمانی است که ابراهیم دیوارهای کعبه را بالا می‌برد؛ آنگاه که دیوار بالا رفت، به اندازه‌ای که دست بدان نمی‌رسید، سنگی آوردند و ابراهیم بر روی آن ایستاد و سنگ‌ها را از دست اسماعیل گرفت و دیوار کعبه را بالا برد.

بر روی این سنگ، اثر پای ابراهیم مشخص است اما اثری از انگشتان او نیست. از زمان مهدی عباسی بدین سو، این سنگ با طلا پوشانده شد و در محفظه‌ای قرار گرفت تا آسیب نبیند. حج‌گزاران پس از طواف واجب، باید در پشت مقام ابراهیم، 2 رکعت نماز طواف به جای آورند. نماز طواف نساء نیز پشت مقام ابراهیم خوانده می‌شود. طبق آیات قرآن این مقام یکی از شعائر الهی است: "وَ اتَّخِذُوا مِن مَقامِ إِبراهِیمَ مُصَلَّی" (بقره/125)

- پرده کعبه: بر روی کعبه پوششی سیاه رنگ وجود دارد که به آن "پرده کعبه" یا "جامه کعبه" (به عربی: کسوة الکعبه) گویند. نخستین کسی که خانه کعبه را پرده پوشانید تُبع حمیری پادشاه یمن بود. علی نیز همه ساله از عراق برای کعبه پرده‌ای می‌فرستاد. چون مهدی عباسی به خلافت رسید خادمان کعبه از انبوهی پرده‌ها بر روی کعبه شکایت کردند و گفتند بیم آن می‌رود که خانه صدمه ببیند. مهدی عباسی خلیفه مسلمین دستور داد پرده‌ها را بردارند و تنها یک پرده بر آن بگذارند و سالی یک بار آن را عوض کنند این سنت تا به امروز ادامه دارد و بر آن آیه‌هایی از قرآن قلاب دوزی شده است.