در روزگاران قدیم انسانها بسیار به هم ظلم کردند و سیاهی و تباهی به نهایت خود رسید .  تا اینکه کتیبه ای از سوی پروردگارشان بر آنان نازل شد .   ده فرمان : 1-   هیچ انسانی ، انسان دیگر را نکُشد . 2-   هیچ انسانی ، به انسان دیگر تجاوز نکند . 3-   هیچ انسانی ، به انسان دیگر دروغ نگوید . 4-   هیچ انسانی ، به انسان دیگر تهمت نزند . 5-   هیچ انسانی ، از انسان دیگر غیبت نکند . 6-   هیچ انسانی ، مال انسان دیگر را نخورد . 7-   هیچ انسانی ، به انسان دیگر زور نگوید . 8-   هیچ انسانی ، بر انسان دیگر برتری نجوید . 9-   هیچ انسانی ، در کار انسان دیگر تجسس نکند . 10-   هیچ انسانی ، انسان دیگر را نپرستد !   پس از آن سالیان سختی بر شیطان و همدستانش گذشت ، تا اینکه روزی شیطان ، چاره ای اندیشید . او گفت : ای دوستان ، کلمه ای یافته ام که بسیار از او بیزارم اما  به زودی با افزودن تنها همین یک کلمه به ده فرمان ، همه چیز را به سود خودمان ، تغییر خواهم داد   و ده فرمان چنین شد : 1-هیچ انسانی ، انسان  مؤمن دیگر را نکُشد . 2-   هیچ انسانی ، به انسان مؤمن دیگر تجاوز نکند . 3-   هیچ انسانی ، به انسان مؤمن دیگر دروغ نگوید . 4-   هیچ انسانی ، به انسان مؤمن دیگر تهمت نزند . 5-   هیچ انسانی ، از انسان مؤمن دیگر غیبت نکند . 6-   هیچ انسانی ، مال انسان مؤمن دیگر را نخورد . 7-   هیچ انسانی ، به انسان مؤمن  دیگر زور نگوید . 8-   هیچ انسانی ، بر انسان مؤمن دیگر برتری نجوید . 9-   هیچ انسانی ، در کار انسان مؤمن دیگر تجسس نکند . 10-   هیچ انسانی ، انسان دیگر را نپرستد ! مگر اینکه بسیار مؤمن باشد !   و به دوستانش سفارش کرد که: به سوی انسانها بروید و به وسوسه بپردازید و کاری کنید که هیچ کس ، هیچ کس را مؤمن نپندارد ، جز آنان که از دنیا رفته اند     !